بررسی تغییرات کیفیت هوای تهران با استفاده از شاخص کیفیت هوا ( AQI ) و سیستم اطلاعات جغرافیایی به منظور هشدار در مورد مناطق پر خطر

امروزه آلودگی هوای ناشی از وسایل نقلیه، فعالیت صنایع و مصرف روزافزون سوخت های فسیلی، سلامت انسان و محیط زیست را به خطر انداخته است. بر این اساس پایش آلاینده ها و تغییرات آن ها و تعیین مستمر کیفیت هوا به منظور تدوین برنامه های کنترل آن، ضروری به نظر می رسد؛ و تهران نیز به عنوان یک کلان شهر از این قاعده مستثنی نیست. هدف این مقاله پایش کیفیت هوای تهران و مقایسه فصول متناظر طی دو سال متوالی 1392 و 1393 با استفاده از سیستم اطلاعات جغرافیایی می باشد. در این مطالعه غلظت آلاینده های هوا شامل؛ ازن، مونوکسید کربن، دی اکسید گوگرد، دی اکسید نیتروژن و ذرات معلق که داده های آن توسط ایستگاه های آلودگی سنج اندازه گیری شده اند، استخراج و شاخص کیفیت هوا (AQI) محاسبه گردید و بر مبنای آن، داده ها وارد سیستم اطلاعات جغرافیایی شده، تجزیه و تحلیل ها به وسیله ی روش میانیابی (IDW) انجام گرفت و نقشه ها تهیه شد. طبق نتایج به دست آمده مشخص شد که به طور کلی کیفیت هوای تهران در سال 93 نسبت به سال 92 بهبود یافته است؛ و همچنین شاخص کیفیت هوا در فصول مختلف در سه گروه خوب، متوسط و ناسالم برای گروه های حساس قرار گرفت، اما تعداد روزها و فصل هایی که دارای هوای خوب بودند بسیار کم و انگشت شمار نشان داده شدند.

کلیدواژه ها:

شاخص کیفیت هوا ( AQI) ، سیسنتم اطلاعنات جغرافینایی ( GIS ) ، شهر تهران ، آلودگی هوا