ارزیابی مکان گزینی شهرک های صنعتی بر اساس شاخص ها و اصول برنامه ریزی فضایی وآمایش سرزمین مطالعه موردی: شهرستان ارومیه

امروزه نواحی و شهرکهای صنعتی به عنوان یکی از کاربریها و نواحی مؤثر در هر شهر محسوب می شوند. در واقع این نوع کاربری از زمین، سهم عمده ای از زمین را در مناطق شهری به خود اختصاص داده است و به این جهت ضروری است که درمکانیابی آن، توجه خاصی به تمامی عوامل و شرایط مؤثر کرد. تحقیق حاضر از نوع توصیفی تحلیلی و با توجه به موضوع آن از - نوع کاربردی محسوب می شود. دادهها و اطلاعات مورد نیاز از طریق مطالعات کتابخانه ای و مراجعه به سازمان ها و ادارات زیربط جمع آوری شده است. هدف تحقیق حاضر، تعیین مناسب ترین و نامناسب ترین مکانها جهت آمایش صنعتی در ارومیه میباشد. پژوهش حاضر بررسی عوامل تاثیر گذار مکانی به منظور مکان گزینی بهینه شهرک های صنعتی با در نظر گرفتن شاخص های موثر برنامه ریزی فضایی و آمایش سرزمین می باشد. نتایج نشان داده است که به کارگیری منطق فازی به همراه تحلیلفضایی GIS توانسته است به عنوان ابزاری کارآمد در پهنه بندی ساماندهی شهرکهای صنعتی مورد استفاده قرار گیرد. قرار گیری شهرک های صنعتی در نزدیکی راه ارتباطی و دوری از گسل به خوبی قابلیت و توانایی مدل تحلیلی پژوهش را به اثبات رسانده است.

کلیدواژه ها:

برنامه ریزی آمایش و فضایی ، مکان گزینی ، anp ، شهرک های صنعتی