مقایسه روشهای تایس و نیومن در تعیین ضرایب هیدرودینامیکی آبخوان های آزاد (مطالعه موردی دشت درمیان-اسدآباد در استان خراسان جنوبی)

روشهای تایس و ژاکوب مختص آبخوان‌های تحت فشار هستند و برای آنالیز پمپاژ چاهها به صورت معمول استفاده می شوند و برای آبخوان‌های آزاد می‌بایست از روش‌های دیگر استفاده نمود. در روش نیومن که مختص آبخوان آزاد است، میزان آبدهی مخصوص (Sy) سفره نیز برآورد می شود که در روش‌های تایس و ژاکوب قابل محاسبه نیستند. همچنین در اثر پدیده دبی تاخیری، شکل منحنی از فرم شاخص تایس خارج شده و یک افتادگی در وسط داده ها ایجاد می شود که در چنین شرایطی برازش داده ها بر منحنی تایس خطای بزرگی را به وجود می آورد. در این مطالعه، هدف استفاده از دو روش تایس اصلاح شده و نیومن به کمک نرم افزار AquiferWin32 برای تعیین ضرایب هیدرودینامیکی منطقه اسد آباد در استان خراسان جنوبی می باشد. نتایج نشان می دهد که برازش ابتدا و انتهای داده ها بر منحنی تیپ تایس کافی نیست و بایستی با استفاده از روش نیومن، خطای تخمین پارامترهای هیدرولیکی آبخوان را به حداقل رساند.

کلیدواژه ها:

آبخوان آزاد ، هیدرولیک چاهها ، روشهای تایس و نیومن ، روش برگشت تایس ، دبی تاخیری ، Aquifer Test ، AquiferWin32