برنامه توسعه فضایی بافت ناکارآمد شهری از طریق رویکرد ساماندهی مجدد زمین، مطالعه موردی : محله سرشور شهر مشهد

ساماندهی مجدد زمین تکنیک مهمی است که برای ارتقا کیفیت زیست شهری در بافت های ناکارآمد در کشورهای بسیاری مورد استفاده قرار گرفته است که از نتایج آن می توان به توسعه همه جانبه همراه با کاربردی وسیع، حفظ ساکنان بومی در محله و جلب مشارکت آنان، تامین خدمات عمومی موردنیاز بافت های ارگانیک شهری اشاره کرد. در این پژوهش با روش تحلیلی- توصیفی، ضمن بازشناسی و ارائه اصول ساماندهی مجدد زمین، به تدوین برنامه راهبردی جهت تحول محدوده مطالعاتی، محله سرشور شهر مشهد که دارای بافتی ارگانیک و نامنظم بوده است، پرداخته شده است. طبق نتایج و یافته های تحقیق الگوی ساماندهی مجدد زمین با توجه به دربرگیری مشارکت حداکثری کلیه نقش آفرینان به ویژه ساکنان محدوده سرشور، الگوی مناسبی برای اصلاح و بهسازی آن می باشد.

کلیدواژه ها:

ساماندهی مجدد زمین ، بافت ناکارآمد ، برنامه ریزی فضایی ، محله سرشور