سیستمهای خورشیدی ، نیل به سوی جهت گیری بنا و طراحی پایدار

انرژی خورشید یکی از راهکارها برای بهره گیری از این منبع بی زوال می باشد، با توجه به پیشرفت معماری و نیاز انسان به رویکردهای جدید ،معماری خورشیدی می تواند انسانها را به دنیایی جدید رهنمون سازد . معماری خورشیدی مسیری است میانبر برای رسیدن به معماری پایدار و استفاده بهینه از ابزارها و امکانات فعلی بدون آنکه نیاز آیندگان به خطر بیافتد. بهینه سازی استفاده از انرژی خورشیدی به هندسه شهری و دسترس پذیری محیط شهری به سلول های فتوولتاییک بستگی دارد. هندسه شهری شامل عامل های کلیدی طراحی شهری نظیر:- تراکم توسعه- جهت گیری- محدودیت ارتفاعی- بازتابش و ....این متغیرها دسترس پذیری به فتوولتاییک را به وسیله پارامترهای غیر فیزیکی مشخص می کنند. - برنامه ریزی و ساختار سنتی برای ساختمان های حال و آینده- ارزش های فرهنگی و تاریخی- برنامه ریزی مقررات و محدودیت هابه وسیله کشف روابط بین متغیرهای طراحی شهری و پتانسیل های نصب فتوولتاییک، می توان به طراحی برنامه ریزان و معماران برای استفاده از سلول های خورشیدی چه در بافت های شهری جدید و چه در بافت های موجود کمک کرد.

کلیدواژه ها:

انرژی خورشیدی ، سیستم های خورشیدی ، طراحی پایدار ، فتوولتاییک ، معماری