ممان اینرسی مؤثر تیرهای مسلح شده با میلگردهای FRP

تیرهای مسلح شده با میلگردهای پلیمری الیافی GFRP به دلیل مدول الاستیسیته کم این میلگردها، دارای خیز و عرض ترک هایبیشتری در مقایسه با تیرهای بتن مسلح فولادی می باشند. تحقیقات زیادی نشان می دهند که آیین نامه ی 318 ACI نمی تواند خیز تیرهای مسل حشده با میلگردهای FRP را بر اساس ممان اینرسی مؤثر، به درستی تخمین بزند. هدف از این مقاله ارائه ی روابطی جدید برای ممان اینرسی مؤثر این تیرها بر مبنای داده های آزمایشگاهی و الگوریتم ژنتیک می باشد. این روابط به گون های تخمین زده می شوند که تفاوت بین نتایج به دست آمده از مدل های پیشنهادی و داده های آزمایشگاهی توسط الگوریتم ژنتیک کمینه شود. برای این منظور از 55 نمونه آزمایش شده در پژوهش های دیگران استفاده شده است. همچنین 9 نمونه ی آزمایشگاهی تیرهای مسلح شده با میلگردهای GFRP ساخته شده است. در نمونه های ساخته شده، مقاومت بتن و نسبت آرماتور به عنوان متغیر درنظر گرفته شده اند. در این تحقیق، اثر پارامترهای مدول الاستیسیته میلگردهای FRP، نسبت آرماتور و سطح بارگذاری در روابط ممان اینرسی مؤثر وارد می شوند. سپس، خیز حاصل از مدل های پیشنهادی با خیز تجربی و مقادیر به دست آمده از روابط آیین نام های و مدل های سایر پژوهش گران مقایسه می گردد. نتایج نشان می دهند که خیز به دست آمده از مد ل های پیشنهادی به نتایج آزمایشگاهی نزدیک می باشد. همچنین در نمونه های با نسبت آرماتور بالا و در سطوح بالای بارگذاری، مد ل های پیشنهادی نتایج دقیق تری را نسبت به سایر روش های موجود نشان می دهند.

کلیدواژه ها:

الگوریتم ژنتیک ، تیرهای بتن آرمه ، خیز ، سخت شوندگی کششی ، ممان اینرسی مؤثر ، میلگردهای FRP