اثر مزیت نسبی آشکار ارزشافزوده زراعت و باغداری بر رشد اقتصادی در استانهای ایران

بخش کشاورزی در اقتصاد ایران به لحاظ دارا بودن قابلیتها و ظرفیتهای بسیار زیاد تولید از اهمیت ویژهای برخوردار است. بخش کشاورزی در ایران شامل فعالیتهای زراعت و باغداری، دامداری، جنگلداری و شیلات است که زراعت و باغداری از اهمیت ویژهای در این فعالیتها برخوردار است. در این مقاله بر اساس آخرین اطلاعات مربوط بهحساب مای منطقهای استانها که مرکز آمار ایران در سال ۱۳۹۵ منتشر کرده است، به ارزیابی مزیت نسبی ارزشافزوده زراعت و باغداری در استانهای ایران و مقایسه وضعیت بین استانها پرداخته میشود. سپس اثر مزیت نسبی زراعت و باغداری بر رشد اقتصادی در طی سالهای ۱۳۹۲-۱۳۸۴ بررسی میشود. نتایج نشان میدهد که به ترتیب استانهای کرمان با میانگین شاخص ۲.۸۶ و همدان با ۲.۳۱ فارس با ۲.۵ خراسان جنوبی با ۲.۰۱ و زنجان با ۱.۹۹ بیشترین شاخص مزیت را دارند. همچنین، نتایج برآورد بر اساس رگرسیون نشان میدهد که اثر مزیت نسبی ارزشافزوده زراعت و باغداری بر رشد اقتصادی مثبت و معنادار است. این نتایج نشان میدهد برای رشد اقتصادی بیشتر باید مزیت نسبی ارزشافزوده زراعت و باغداری بهبود یابد و تخصصیتر شود.

کلیدواژه ها:

زراعت و باغداری ، مزیت نسبی آشکار ، رشد اقتصادی ، استانهای ایران ، دادههای تابلویی