بهینه سازی بهره برداری از سرریزهای دریچه دار(مطالعه موردی مخزن کرخه)

یکی از راهکارهای مدیریتی برای کاهش خسارات سیل و استفاده بهینه از آن، احداث مخازن می باشد. به طور کلی برای عبور آبهای اضافی ناشی از سیل ها، در سدهای مخزنی از سازهای به نام سرریز استفاده می شود. در سدهایی که سرریزهای آنها به دریچه های تنظیم مجهز هستند، امکان بهره برداری از مخازن به صورت کارآمدتر وجود دارد. در این تحقیق از الگوریتم های بهینه ساز تک هدفه برای به دست آوردن سیاست بهره برداری بهینه از دریچه ها استفاده شده است. در این پژوهش به بررسی دو سناریو بهره برداری آزاد و عدم بهره برداری (انسداد) که نشان دهنده عدم بهره برداری مناسب می باشد و سه سناریو با رویکرد بهره برداری چندمرحله ای پرداخته شد. در بهره برداری چندمرحله ای متناسب با تراز سطح آب داخل مخزن میزان بازشدگی دریچه ها تعیین می گردد. برای بررسی تاثیر افزایش مراحل در این پژوهش سه سناریوی سه، شش و ده مرحله ای در نظر گرفته شد. به دلیل این که امکان بهره برداری مناسب و به هنگام در تمام شرایط وجود ندارد این سناریوها با دو سناریو بهره برداری آزاد و عدم بهره برداری (انسداد)، مقایسه شدند. در این پژوهش تعیین بهینه ترازها و میزان بازشدگی دریچه ها توسط الگوریتم ژنتیک با هدف کاهش خسارت به پایین دست صورت گرفت. نتایج این پژوهش نشان دادند که افزایش مراحل در روش بهره برداری چندمرحله ای می تواند باعث بهبود مقادیر تابع هدف شود.

کلیدواژه ها:

سرریز دریچه دار ، بهره برداری چندمرحله ای ، بهینه سازی تک هدفه