ارائه مدلی جهت سنجش ریسک تصادف قطعات پر تصادف و مقایسه آن با شاخص تصادفات (مورد مطالعه: محور همدان به ملایر )

یکی از مهم ترین مراحل مطالعات ایمنی راه در حوزه شناسایی قطعات حادثه خیز، قطعه بندی راه است. قطعه بندی این امکان را برای کارشناس ایمنی فراهم می آورد که تصادفات رخ داده در طول مسیر را به بخش هایی از راه نسبتدهد و سپس قطعات با اولویت بیشتر را از نظر تصادف خیزی شناسایی نماید. قطعه بخشی از یک راه با مقطع عرضی ثابت است و با دو نقطه پایانی تعریف می شود. این قطعات می تواند براساس تغییر در یکی از ویژگی های هندسی یاترافیکی راه، و یا در فواصل مشخصی تعریف شود. در این تحقیق ابتدا مسیر همدان به ملایر و بالعکس با استفاده از تصادفات روی داده در سال 1390 تا 1393 بهروش قطعه بندی پویا قطعه بندی شد. سپس قطعات حاصل از نقطه نظر ممیزی ایمنی مورد بررسی قرار گرفت و نسبت به ریسک تصادف هریک در ممیزی ایمنی ارزیابی گردید. معیارهای مورد استفاده در رتبه بندی معیارهایممیزی شده از قبیل کناره جاده، موانع دید، دسترسی، سطح سواره رو، روسازی، علائم افقی - عمودی و خط کشی می باشد. قطعات پر تصادف که از روش قطعه بندی پویا، در ممیزی توسط سه کارشناس ممیزی ایمنی ویژگی هر قطعه برداشت شد و جهت برآورد ریسک هر قطعه محاسبه شد. در بررسی و صحت سنجی مدل ریسک قطعات با شاخص تصادفات ارائه شده توسط کمیسیون ایمنی راهها وزارت راه و شهرسازی تطابقی بیش از 60 % نشان داد. در نهایت قطعه 60- 60 کیلومتر رفت محور همدان به ملایر معروف - به گردنه پیرمیشان دارای بیشترین ریسک تصادف و سایر قطعات، با ریسک پایین تری اولویت بندی شدند.

کلیدواژه ها:

ریسک تصادف ، تصادفات ، ممیزی ایمنی راه ، قطعه بندی ، شاخص تصادفات