بهداشت روانی

هدف اصلی بهداشت روانی، پیش گیری از وقوع ناراحتی ها و اختلال های جزئی رفتار است و ارتقای سلامت، بهترینشکل بهداشت روانی است. در این زمینه لازم است جامعه از طریق آموزشهای رسمی و غیر رسمی از ابتلای جمعیتسالم به بیماری های روانی جلوگیری کند و افراد را علیه بیماریها واکسینه کند، زیرا علاج واقع، قبل از وقوع بایدگردد. والدین به عنوان اولین معلم کودکان وظیفه خطیری نسبت به انسان سازی و حفاظت از بهداشت روانی وشخصیت فرزندان دارند. والدین ابتدا باید نیازهای اساسی فرزندان از جمله بازی، احترام، مسؤولیت و پذیرش در گروهرا مورد توجه قرار دهند و زمینه را برای تأمین هر یک از آنها فراهم سازند. پدر و مادر باید جو خانه خود را اصلاح وبهبود بخشند، یعنی حالت گرم – پذیرا بر خانه خود حاکم کنند، زیرا ایجاد جوی از ترس، تهدید، اضطراب و فشارروانی بر سلامت روانی کودکان آسیب وارد می کند. والدین باید سعی کنند در خانواده محیطی حاکی از صلح، صفا وصمیمیت را بوجود آورند، زیرا اگر فرزندان قبول داشته باشند که خانواده آنها را می پذیرد، احساس ارزش و احتراممی کنند. در یک کلام، والدین باید الگوی نمونه عملی در مسائل عقیدتی، اجتماعی ، دینی و مذهبی باشند. برایدستیابی به بهترین شکل بهداشت روانی، افراد باید شکست های خود را بپذیرند، انعطاف پذیر باشند، در زندگی هدفداشته باشند، خود کار آمدی و خود گردانی لازم را برای افزایش اعتماد به نفس و احساس کفایت و پختگی داشتهباشند. به همین منظور و برای کمک به بهداشت روانی باید زمینه های آسیب پذیری خود را دریابیم، زمان (استفادهبهینه از اوقات) خود را مدیریت کنم، نه خود کم بین باشیم و نه خود بزرگ بین، با انجام به موقع کارها از احساسدرماندگی جلوگیری کنیم و با دیگران روابط صمیمانه برقرار کنیم.

کلیدواژه ها:

بهداشت روانی ، اختلال های جزئی رفتار ، خود کار آمدی ، خودگردانی ، زمینه های آسیب پذیری