اثربخشی مشورت رفتاری مشترک بر کاهش نشانگان درونی سازی کودکان پیش دبستانی

هدف از پژوهش حاضر بررسی اثربخشی مشورت رفتاری مشترک بر کاهش نشانگان درونی سازی کودکان پیش دبستانی بود.این پژوهش شبه آزمایشی از نوع طرح پیش آزمون- پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه مورد مطالعه شامل کلیه دانش آموزان پیش دبستانی دختر وپسر ناحیه 10 شهر کرج بود، که 30 نفر از این کودکان با استفاده از روش نمونه گیری خوشه ای چند مرحله ای به عنوان نمونه انتخاب شدند. جمع آوری داده ها ازطریق سیاهه رفتاری کودک آخنباخ(فرم گزارش معلم وفرم گزارش والدین)انجام شد. و الگوی مشورت رفتاری مشترک در طی 8 جلسه یک ساعته با والدین و مربی کودکان گروه آزمایش بطور مشترک برگذار شد و گروه کنترل در فهرست انتظار قرار گرفتند.داده های جمع آوری شده با استفاده از آزمون تحلیل کواریانس تحلیل شد.نتایج پژوهش نشان داد مشورت رفتاری مشترک درکاهش نشانگان درونی سازی کودکان هم از نظر والدین و هم ازنظر مربیان موثر بود. همچنین این روش ازنظر والدین و مربیان در کاهش اضطراب/افسردگی، گوشه گیری/افسردگی کودکان موثر بود. ازنتایج به دست آمده می توان نتیجه گرفت که از مشورت رفتاری مشترک می توان به عنوان یکی از روشهای مداخلات روانشناختی موثر درکاهش نشانگان درونی سازی کودکان استفاده کرد.

کلیدواژه ها:

مشورت رفتاری مشترک ، نشانگان درونی سازی