رابطه بین هوش حرکتی و امادگی جسمانی در بین طبقات اجتماعی مختلف دانش آموزان دختر دور دوم متوسطه منطقه 5 آموزش و پرورش شهر تهران

بسیاری از دغدغه های تربیتی گواهی می دهد که مسئولان رشد و تربیت در چگونگی سازماندهی استعدادهای نه نهال و نوجوانان با چالش های جدی مواجه هستند لذا باید اذعان داشت که فعالیت های رشد و تربیت قویاً بستگی به توجه به نیازهای انسانی و توانایی های فردی دارد. این نیازها و توانایی ها در واقع توان تطبیق و سازگاری بین افراد آینده در جامعه است. جامعه ای که بی شک سلامت جسمانی و روانی کودکان خانواده سلامت فعلی و آتی آن خواهد بود. در این اثنا توانایی ذهنی کودکان به معنای آمادگی در جهت اشتیاق برای نمایش حرکات جنبشی که با توجه به فراست، محیط و شخصیت شکل می گیرد بسیار اثرگذار است. بدیهی است برای داشتن تنی سالم نیازمند تغذیه سالم هستیم. لذا متغیری میانجی به عنوان میزان درآمد خانواده عامل تعیین کننده ای در طبقه اجتماعی کودکان و در نتیجه تجزیه ایشان خواهد بود. با جمیع مباحث می توان به این درک رسید که چنانچه گرایش به حرکات جنبشی در افراد به همراه تغذیه مناسب وجود داشته باشد آمادگی جسمانی ایشان و در نتیجه تضمین سلامتی بیشتر خواهد بود. از طرفی ورزش یکی از مهم ترین بخش های زندگی و یکی از اصلی ترین روش های حفظ سلامتی در تمام سنین بشمار می رود. بیشتر افرادی که از دوران کودکی به فعالیت و ورزش عادت می کنند در سنین بزرگ سالی نیز علیرغم مشغله و نوع کار خود، زمانی را به ورزش اختصاص خواهند داد ( عارف نژاد زکریا 1٬390). ابزارهای استفاده شده در این تحقیق آزمون هوش حرکتی گاردنر و آزمون توانایی جسمانی مدرسه است. هدف اصلی این مبحث دستیابی به میزان تأثیر هوش به عنوان عامل سازگاری با محیط و توانایی جسمانی دانش آموزان با در نظر گرفتن متغیری میانجی به عنوان طبقه اقتصادی - اجتماعی است که به عنوان پژوهشی توصیفی اجرا گردیده است.

کلیدواژه ها:

هوش ، آمادگی جسمانی ، طبقات اجتماعی