دنیای مجازی و بررسی واقعیت آن بر روان فرد

دنیا از اوایل دهه 1٬980 میلادی به تدریج وارد عصر نوینی شده است. در دهه اخیر به اعتقاد بسیاری از دانشمندان حوزه های مختلف علوم اجتماعی، عرصه های مختلف زندگی اجتماعی انسان آن چنان دگرگون شده که فهم و چیستی آن با به کارگیری نظریه های دوران قبل از آن عملی نیست. اصل نوین حیات بشر معمولاً با نظریه و اصطلاحات جدیدی تبیین می شود. جهانی شدن، عصر انفجار اطلاعات، پست مدرنیسم، جامعه اطلاعاتی، جامعه شبکه ای بعضی از این مفاهیم اند. با رشد شتابان تکنولوژی های ارتباطات و اطلاعات، به ویژه اینترنت و انتقال پرشتاب فعالیت ها و به طور کلی زندگی فردی و جمعی انسان به فضاهای سایبر و محیط های مجازی، اهمیتی روزافزون یافته و مجازی شدن را به نیروی محرکه تغییر محیط زندگی انسان و از آن مهم تر عامل اصلی تغییر الگوهای فکری و رفتاری و به معنایی دقیق تر وجود انسان تبدیل کرده است. در زندگی روزمره (و در فیزیک کلاسیک) این برای ما فرض مسلم است که جهان فیزیکی تو به سمت موجود در حرکت است، آنچه ما ناظر بر آن باشیم و چه نباشیم، اما واقعیت روانی تنها برای داده های واقعی است که ناظر بر درد، افکار و تجربیات دیگری باشیم که به خودی خود وجود ندارد. این شهودها توسط واقعیتی تأیید می شوند که واقعیت فیزیکی ملموس و دارای خواص قابل توجهی مانند جرم، استحکام و وزن دارند. اما در مقایسه با آن خصوصیات روحی و روانی، نام ملموس و غیرواقعی می نمایند. چنین بنیان های مجازی (فیزیکی) هستند تا آنجا که وجود آن ها بستگی به اطلاعات ارائه شده توسط تجهیزات فیزیکی مناسب دارد که این اطلاعات مطابق با تجربه یک ناظر پرداز شده، هیچ استقلال (واقعیت مجازی) با خود ندارد. در اصل، اشیای مجازی را می توان به گونه ای ارائه داد که آنچه ظاهر می شود خواص فیزیکی داشته باشد.

کلیدواژه ها:

فضای مجازی ، روان ، فرد ، الگوی فکری و رفتاری ، اینترنت