مطالعه تطبیقی استعدادیابی فوتسال در ایران و چند کشور منتخب

هدف پژوهش حاضر مطالعه تطبیقی استعدادیابی فوتسال ایران و کشورهای صاحب سبک فوتسال نظیر برزیل، اسپانیا، پرتغال و کشورهایی که در زمینه استعدادیابی ورزشی و استعدادیابی فوتسال تجارب ارزشمندی دارند، نظیر استرالیا، تونس، ترکیه، لهستان و صربستان میباشد. این پژوهش از نوع توصیفی- تحلیلی و جامعه آماری پژوهش شامل 282 نفر از مربیان، مسئولین و بازیکنان لیگ برتر فوتسال ایران، مدرسین فوتسال و اساتید دانشگاه است که با استفاده از جدول مورگان در مجموع حجم نمونه آماری به 222 نفر رسید.یافته ها: در حال حاضر در ایران، برنامه مشخص و سیستمی برای استعدادیابی فوتسال اجرا نمیشود و نهاد و مسئول این مقوله مشخص نیست. تنها روش استعدادیابی، انتخاب افراد در مسابقات ورزشی است.نتیجه گیری کلی: یافته های این مطالعه، نشان میدهد که برای استفاده بهینه از افراد مستعد، مقوله استعدادیابی فوتسال نیاز به یک نظام و برنامه مدون و علمی دارد. همچنین شاخص های موثر در استعدادیابی فوتسال به ترتیب اولویت ، آنتروپومتریک، آمادگی جسمانی، فیزیولوژیکی، مهارتی، روان شناختی و جامعه شناختی می باشد و بهترین سن برای استعدادیابی فوتسال 10-12 سالگی، مناسبترین جایگاه برای این امر مدارس و بهترین افراد برای انجام این امر معلمان میباشند.