رابطه سبک های رهبری با میل به نوآوری و استرس شغلی کارکنان

هدف از پژوهش، توصیف رابطه سبک های رهبری با میل به نوآوری و استرس شغلی کارکنان بیمارستان شهرستان اقلید بود. این پژوهش از نظر روش، توصیفی و از نوع همبستگی بوده است، بدین منظور 08 نفر از افراد شاغلدربیمارستان شهرستان اقلید به شیوه ی تصادفی ساده انتخاب شدند. اطلاعات مورد نیاز با استفاده از سه پرسشنامه سبک های رهبری با میل به نوآوری )خلاقیت( و استرس شغلی جمع آوری شد. که پایایی آنها مورد تایید این پژوهشمی باشد. دادهای جمع آوری شده از طریق آزمون همبستگی پیرسون و آزمون تی تست مستقل مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج نشان داد که بین سبک های رهبری با میل به نوآوری رابطه مثبت و معنادار و بین سبک های رهبری و نوآوری و استرس شغلی رابطه منفی و معنادار وجود دارد. همچنین بین افراد زن و مرد از نظر نمره سبکهای رهبری با میل به نوآوری و استرس شغلی تفاوت معنا دار وجود دارد به گونه ای که در نمره سبک های رهبری برتری با گروه مردان و در نمره نوآوری و استرس شغلی برتری با گروه زنان می باشد همچنین بین افراد مجرد و متاهلاز نظر نمره سبک رهبری و نوآوری تفاوت معنا دار وجود ندارد. اما از نظر نمره استرس شغلی تفاوت معنا دار وجود دارد به گونه ای که در نمره استرس شغلی برتری با گروه افراد مجرد می باشد. با توجه به این مباحث می توان گفت که کارکنان یک مرکز که مهمترین سرمایه انسانی آن مرکز می باشند اگر از قدرت رهبری مناسب برخوردار باشندزمینه بروز نوآوری مناسب برای آنان فراهم می گردد. و میزان استرس شغلی آنان هم کنترل می گردد. تا یک مرکز با بهترین کارکرد اجرایی روبرو شود.

کلیدواژه ها:

سبک های رهبری ، میل به نوآوری ، استرس شغلی ، کارکنان