نقش الگوی رشد هوشمند در توسعه پایدار شهری

گسترش شهرها در قرن گذشته بسیاری از کشورهای دنیا را با مشکلات عمده ای رو به رو ساخته است که به نوعی می توان گفت علت اصلی آن افزایش جمعیت می باشد در واقع گسترش سریع شهرها مسئله ای است که نه تنها سیاست های شهرسازی بلکه مسائل اقتصادی اجتماعی و زیست محیطی نیز تحت تاثیر آن قرار گرفته اند هرچند افزایش جمعیت علت اولیه گسترش سریع شهرها به حساب می آید ولی پراکندگی نا معقول آن اثرات نامطلوبی بر محیط طبیعی و فرهنگی جوامع بر جای گذاشته است به گونه ای که این اثرات نامطلوب موانعی در جهت دستیابی به توسعه متوازن و پایدار شهری می باشد بنابراین در جهت کاهش این مشکلات یعنی اثرات منفی گسترش پراکنده شهری نظریه ها و راهبردهای زیادی مطرح شده است که عمده ترین آن ها راهبرد رشد هوشمند می باشد هدف این تحقیق به دنبال شناخت نوعی از الگوی رشد شهری در راستای توسعه پایدار شهری می باشد روش تحقیق نیز توصیفی و تحلیلی می باشد و در ان از روش کیفی با استفاده از جمع آوری اطلاعات اسنادی کتابخانه ای بهره گیری شده است یافته های پژوهش نشان می دهد که مهمترین نقش شهر هوشمند در زمینه کاهش آلودگی های زیست محیطی کاستن از حجم تردد در سطح شهر و بهبود در سطح مصرف انرژی و ارائه خدمات راحت تر به شهروندان و صرفه جویی در وقت و اجرای عدالت همگانی است که رسیدن به توسعه پایدار را در سطح شهر با توجه به مزایای شهر هوشمند تسهیل می نماید

کلیدواژه ها:

رشد هوشمند ، شهر هوشمند ، پراکندگی شهری ، توسعه پایدار شهری