ارتباط زبان و شناخت در کودکان دارای اختلالات یادگیری با توانایی های کلامی بالا

در مقاله حاضر سعی شده است ارتباط میان زبان و توانایی های شناختی کودکان دارای اختلالات یادگیری با توانایی های کلامی بالا بررسی شود. شناخت و زبان به عنوان دو ویژگی متمایز کنندهی انسان از سایر موجودات نظام هستی درنظر گرفته میشوند که منجر به رویکردهای متفاوتی در حوزههای علوم شناختی و زبانشناسی شدهاند. از جمله این رویکردها می توان به دیدگاه چامسکی ،پیاژه ، ویگوتسکی و زبان شناسان شناخت گرا اشاره کرد. چامسکی دانش زبانی هر فرد را مستقل از دیگر قوای ذهن از قبیل هوش، تفکر، استدلال منطقی و... می داند و رویکردی حوزوی به ذهن دارد. وی زبان را مستقل از سایر حوزه ها می داند که به تنهایی کارکرد خود را دارد و بی انکه متأثر از قوای شناختی باشد در تعامل با آن است.اما پیازه که معتقد است این تفکر است که زبان را شکل می دهد در نقطه مقابل چامسکی قرار دارد . وی شناخت را دارای مراحل گوناگونی چون دوره ی حسی-حرکتی ، دوره پیش عملیات عینی، دوره ی عملیلت منطقی عینی ، دوره ی تفکر انتزاعی میداند و بر این باور است که زبان طی عبور از این مراحل تکوین می یابد. ویگوتسکی از سویی با چامسکی هم عقیده است که زبان از تفکر مستقل است ولی وی این استقلال را همیشگی نمی داند و این دو حوزه را از دوسالگی به بعد وابسته به هم می داند. وی افزایش شناخت را نتیجه ی کنش و واکنش های اجتماعی می داند و معتقد است گفتار درونی حاصل گفتار شخصی است و آن هم به نوبه ی خود پدیدآمده از گفتار اجتماعی است. زبان شناسان شناختی نیزدانش زبانی فرد را منفک از سیستم شناختی وی نمی دانند و تاکیدشان بر این اصل است که مدل های زبان شناختی علاوه بر تبیین دانش زبانی فرد باید منطبق بر دانش شناختی باشد که دانشمندان حوزه ی شناختی از شناخت به دست داده اند. این پژوهش ضمن مروری بر دیدگاههای موجود به وضعیت شناختی و زبانی سه کودک با نیازهای ویژه (ناتوانیهای یادگیری) پرداخته که با توجه به وجود نقص هایی در قوای شناختی این کودکان و برخورداری آنها از سلامت کامل زبانی بر نظر چامسکی مبنی بر مستقل بودن زبان از ذهن صحه می گذارد.

کلیدواژه ها:

ناتوانیهای یادگیری ، اختلالات یادگیری ، شناخت و زبان