بررسی تاثیر روش موازی پلتنبورگ بر عملکرد تفریق دانش آموزان دارای ناتوانی یادگیری ریاضی

از مطالعه ی حاضر، مقایسه ی اثربخشی روش های موازی و سنتی بر عملکرد تفریق دانش آموزان دارای ناتوانی یادگیری ریاضی است. روش این پژوهش آزمایشی بود، جامعه ی آماری دانش آموزان دختر با ناتوانی یادگیری ریاضی پایه ی چهارم آموزش و پرورش اصفهان بودند، که از بین آنها 20 نفر که در آزمون ریاضیات کی مت نمره ی پایین تر از نقطه ی برش گرفتند با روش نمونه گیری چند مرحله ای، انتخاب و به روش تصادفی در دو گروه 10 نفره آزمایش و کنترل جایگزین شدند. آزمودنی های گروه آزمایش در 9جلسه ی 45 دقیقه ای، آموزش روش موازی را دریافت کردند. به منظور جمع آوری داده ها از آزمون ماتریس های پیشرونده ی ریون رنگی کودکان، آزمون ریاضی کی مت و آزمون عملکرد ریاضی پایه ی چهارم دبستان استفاده شد. نتایج پژوهش نشان داد که آموزش روش موازی بر عملکرد تفریق دانش آموزان با ناتوانی یادگیری ریاضی موثر بود. بر این اساس می توان نتیجه گیری کرد که آموزش روش موازی همانند سایر مهارت های زیربنایی ریاضی می تواند رویکردی موثر در درمان ناتوانی یادگیری باشد.

کلیدواژه ها:

ناتوانی یادگیری ریاضی ، آموزش موازی ، عملکرد تفریق