اثربخشی استفاده از روش قصه گویی در کاهش میزان اضطراب جدایی دانش آموزان پسر اول ابتدایی

هدف پژوهش حاضر تعیین تاثیر قصه گویی در کاهش میزان اضطراب جدایی دانش آموزان پسر سال اول ابتدایی بخش مرکزی شهرستان بابل در سال تحصیلی92-91 می باشد. روش پژوهش از نوع نیمه آزمایشی و طرح پژوهش از نوع پیش آزمون- پس آزمون با گروه کنترل بوده است. به منظور اجرای پژوهش از میان دبستان های پسرانه بخش مرکزی بابل، دبستان به طور تصادفی انتخاب گردید. سپس 65 نفر از پسران دانش آموز با استفاده از پرسشنامه مقیاس اضطراب اسپنس کودکان مورد ارزیابی قرار گرفتند. 28 نفر از کودکان مضطرب به طور تصادفی به دو گروه 14 نفره تقسیم شدند. گروه آزمایش به مدت 8 جلسه و هر جلسه 40 دقیقه با استفاده از روش قصه گویی آموزش دیدند به 14 نفر گروه کنترل هیچ نوع آموزشی داده نشد. پس از آموزش مجددا از هر دو گروه آزمایش و کنترل ، آزمون گرفته شد. برای تحلیل داده ها ازآزمون t-test استفاده گردید نتایج بدست آمده حاکی از آن است که تفاوت معناداری بین دو گروه آزمایش و کنترل وجود دارد که بیانگر اثربخش بودن قصه گویی بر کاهش اضطراب جدایی دانش آموزان است.

کلیدواژه ها:

قصه گویی ، اضطراب جدایی