روابط گازی ایران و اروپا در دوره پساتحریم

اروپا یکی از مصرف کنندگان اصلی گاز ایران تا قبل از صدور قطعنامه های سازمان ملل و شروع تحریم ها بود. اروپا سالانه از ایران حدود 10 میلیارد متر مکعب گاز وارد می کرد که به علت تحریم های بین الملل، روابط اقتصادی و به دنبال آن روابط گازی خود را با جمهوری اسلامی قطع نمود. با حل شدن مسئله هسته ای ایران ( برجام ) و برچیده شدن تحریم ها، روابط انرژی ( گازی ) با اروپا از سر گرفته خواهد شد. ایران یکی از بزرگ ترین و دومین تولید کننده گاز دنیا است و عسلویه یکی از بنادر مهم تولید کننده گاز ایران می باشد. ایران به علت موقعیت ژئواستراژیک و ژئوکونومیک و ژئوپلیتیک برای اروپا همیشه حائز اهمیت بوده است. از سوی دیگر، اروپا نیز برای ایران یک منطقه حساس و بازار مصرف کننده گازی در خور توجه و اتحادیه ای بین المللی و مؤثر می باشد که روابط این دو همواره بر سر منافع متقابل و بر سر انرژی یا دیپلماسی انرژی برقرار بوده است. اما در شرایط کنونی و پدیده جدید سده یعنی گاز برای اروپا بسیار مهم شده است. این اهمیت بعد از قطع گاز از سوی روسیه در سال 2008 برای اروپا زنگ خطری بود تا در پی جایگزین دیگری برای گاز باشد. در این وضعیت و حل مسئله هسته ای ایران، اروپا یکی از محورهای اساسی گاز ایران و همچنین یکی از مصرف کنندگان عمده گاز ایران و شرکت های بزرگ اروپایی در تولید انرژی ( نفت و گاز ) ایران به عنوان سرمایه گذار سهیم خواهد بود. این مقاله به روابط گازی ایران و اروپا به عنوان دو شریک قابل اعتماد در دوران پسا تحریم می پردازد. روش تحقیق این مقاله تحلیلی - توصیفی و استفاده از منابع کتابخانه ای می باشد.

کلیدواژه ها:

روابط گازی ، ایران ، اروپا ، دیپلماسی ، سیاست خارجی