اولویت بندی محورهای حادثه خیزدرون شهری از طریق رو ش های تصمیم گیری چندمعیاره در محیط فازی

امروزه با رشد تعداد وسایل نقلیه، تصادفات نیز افزایش می یابد. وقوع تصادف به شدت به ایمنی معابر آسیب می رساند و کیفیتایمنی راه را کاهش می دهد. به علاوه، با افزایش نرخ رشد وسایل نقلیه تأثیر اقتصادی تصادفات نیز بسیار بیشتر می شود. البته میتوان این وضعیت را قبل از این که به مرحله حادی برسد، با ایجاد یک سیستم کاهش تصادفات بهتر نمود. بهترین راه دستیابیبه این موضوع برگزیدن اهداف واقعی و درازمدت کاهش تصادفات از سوی متولیان راه های اصلی و همچنین ایجاد رویه مناسب وبودجه های مناسب سالانه برای ارتقای ایمنی است. بنابراین با مطالعه در زمینه تصادفات و طراحی اقدامات پیشگیرانه مناسب،سود و منافع زیادی حاصل خواهد شد. این پژوهش در تلاش است عوامل مؤثر بر وقوع تصادفات را شناسایی کند و به این پرسشپاسخ دهد که چه معابری در محدوده مورد مطالعه در اولویت بهبود قرار می گیرند. برای این منظور، ابتدا تعدادی از عوامل مؤثر برتصادف وسیله نقلیه با وسیله نقلیه با استفاده از تحقیقات گذشته و نظر کارشناسان استخراج شده اند، سپس با استفاده از تحلیلسلسل همراتبی فازی چانگ و اولویت بندی فازی ، اوزان معیارها تعیین شده است. در گام بعدی اطلاعات گزینه ها از نظر معیارهایتحقیق جمع آوری شد و با استفاده از سه تکنیک وزن دهی تجمعی ساده، روش شباهت به ایده آل و روش تسلط تقریبیاولویت بندی گزینه ها مشخص شده و مناطق دارای پتانسیل بالای تصادف در مطالعه موردی انجام شده (منطقه 9 شهرداری مشهد)عبارتند از: بزرگراه شهید کلانتری از بلوار رضوی تا میدان جمهوری اسلامی، بزرگراه وکیل آباد از بلوار کوثر تا میدان آزادی.

کلیدواژه ها:

نقاط حادثه خیز ، تصمیم گیری چند معیاره ، فرآیند تحلیل سلسله مراتبی فازی چانگ ، روش اولویت بندی فازی