ارزیابی اثرات طرح های بهسازی ونوسازی بافت های فرسوده نمونه موردی (منطقه 12 تهران)

با افزایش بی رویه جمعیت شهرها، بویژه جمعیت تهران مسأله فضا و توسعه پایدار فضایی از اهمیت قابل توجهی برخوردار می باشد. درتهران رشد جمعیت شهری با توسعه ناموزون افقی شهر و ازبین بردن منابع اقتصادی، اجتماعی همراه بوده است. این درحالی است کهبسیاری از شهرها دارای منابع فضایی با ارزش اما فرسوده ای هستند که راهگشای بسیاری از مشکلات بوجود آمده شهرها در حال حاضراست و ازهمین جا مسأله بهسازی و نوسازی این فضاهای با ارزش مورد توجه قرارگرفته است. متأسفانه تهران به دلیل استفاده از طرحهایی که بیشتر تقلیدی بوده و تنها مسائل کالبدی را مورد توجه قرارداده است، نتوانسته از این فضای با ارزش استفاده بهینه ای را بعملآورد. منطقه 12 تهران از جمله مناطقی است که ضمن برخورداری از قابلیت های بالقوه در جذب جمعیت شناور با معضل بافت فرسودهمواجه شده است.این منطقه به رغم اجرای طرح های بهسازی و نوسازی بافت های فرسوده در جهت احیاء بافت فرسوده نتوانسته آنگونه که شایستهقدمت منطقه و توان های موجود آن است، در مسیرتوسعه شهری گامی مؤثر بردارد. هدف این تحقیق ارزیابی طرح های بهسازی ونوسازی بافت های فرسوده شهری در منطقه 12 می باشد که از روش تحقیق توصیفی تحلیلی و به منظور سنجش و تجزیه و تحلیل –اطلاعات از روشهای مشاهده، پرسشنامه و مطالعه کتابخانه ای بهره مند شده است، که به بیان مسائل و مشکلات بافت قدیم، ارزیابی وارائه راهکارهایی در جهت بهسازی و نوسازی آن می پردازد.برخی نتایج حاصل از این تحقیق به قرار زیر است : نوسازی پایدار بدونشناخت و توجه به ساختار کالبدی، اجتماعی، فرهنگی و اقتصادی محل امکان پذیر نیست. بدون جلب مشارکت واقعی مالکان این بافت ها،امکان دستیابی به بهسازی مطلوب محقق نخواهد شد.

کلیدواژه ها:

طرح های بهسازی و نوسازی ، بافت های فرسوده ، منطقه 12 تهران