اثربخشی گروه درمانی شناختی بر سازگاریاجتماعی و خودکارآمدی عمومی زندانیان اردبیل

هدف مطالعه حاضر بررسی اثربخشی گروه درمانی شناختی بر سازگاری اجتماعی و خودکارآمدی عمومی زندانیان اردبیل است. روش پژوهش آزمایشی با طرح پیش آزمون و پس آزمون با گروه کنترل می باشد. = جامعه آماری پژوهش کلیه زندانی های شهر اردبیل ( 1200 =n ) بودند که تعداد 40 نفر به روش نمونه تصادفی انتخاب و در دوگروه (گروه آزمایش 20 نفر و گروه کنترل 20 نفر)جایگزین شدند. بر روی گروه آزمایش مدت 12 جلسه 90 دقیقه ای گروه درمانی شناختی اجرا شد. برای گرد آوری اطلاعات از پرسشنامه سازگاری اجتماعی و خودکارآمدی عمومی استفاده شد. تحلیل داده ها با آزمون تحلیل واریانس چندمتغیری صورت گرفت. یافته ها نشان داد گروه درمانی شناختی تاثیر مثبت و معناداری بر افزایش سازگاری >1/ اجتماعی و خودکارآمدی عمومی زندانیان اردبیل داشت ( P<0/01) این نتایج می تواند در افزایش سازگاری اجتماعی و خودکارآمدیعمومی زندانیان در محیط زندان و خارج از زندان برای کاهش مشکلات و هزینه های روانشناختی اداره و مددجویان از طریق مسئولان و کارشناسان روانشناسی به کار گرفته شود

کلیدواژه ها:

گروه درمانی شناختی ، سازگازی اجتماعی ، خودکارآمدی عمومی ، زندان