مقایسه نسبت اولویت بندی اهداف دانشجویان و رابطه آن با شادکامی

مقدمه و هدف: شادمانی و نشاط از مهم ترین نیازهای روانی بشر هستند و به دلیل تاثیرها عمده ای که بر زندگی دارند. هموار. ذهن انسان و به خصوص روانشناسان را به خود مشغول کرده اند تا به بررسی عوامل مرتبط و پیامدها و پیشایندهای آن بپردازند. هدف پژوهش حاضر مقایسه نسبت اولویت بندی اهداف دانشجویان و رابطه آن با شادکامی است. روش: این پژوهش به روش توصیفی طراحی و انجام شد. نمونه شامل 210 ‏نفر از دانشجویان دانشگاه فردوسی مشهد بودند. پرسش نامه اهداف و آرزوها و پرسش نامه شادکامی آکسفورد توسط دانشجویان تکمیل شد. برای تجزیه و تحلیل داده ها علاوه ‏بر روشهای آمار توصیفی (فراوانی، درصد فراوانی، میانگین و انحراف معیار) از روشهای آمار استنباطی (آزمون خی دو ، تحلیل واریانس یک راهه (ANOVA) استفاده شد. نتایج آزمون خی دو نشان داد که بین اولویت اول اهداف کل دانشجویان تفاوت معناداری وجود دارد اما بین اولویت اول دانشجویان دختر و پسر تفاوت معناداری مشاهده نشد و همچنین نتایج آزمون آنووا نشان داد که بین اولویت بندی اهداف و شادکامی به لحاظ آماری تفاوت معناداری وجود نداد. نتیجه گیری: هرچند به لحاظ آماری بین اولویت بندی اهداف و شادکامی تفاوت معناداری مشاهده نشد و تعداد کسانیکه اهداف فیزیکی را در اولویت قرار داده بودند به طور معناداری بیشتر از سایر افراد بود اما میانگین شادکامی کسانیکه اولویت اول آنها اهداف مربوط به خود برتری است تا حدودی بیشتر از کسانی بود که اولویت اول آنها مربوط به اهداف فیزیکی و یا اهداف ما بین فیزیکی و خود برتری می باشد.

کلیدواژه ها:

شادکامی ، اهداف و آرزوها ، دانشجویان