دعوای متقابل: نگرش نظام تقنینی ایران و حقوق بین الملل

همانگونه که می دانیم در نظام حقوقی کشور ها ، روش های متعددی وجود دارد تا خوانده بتواند علیه حق اصلی مورد ادعای خواهان دعوایی را مطرح نموده و آن را به کلی بی اساس جلوه دهد. نفی حق ادعایی طرق قانونی و قضایی زیادی دارد. مانند اینکه خوانده مبنای حق ادعایی خواهان، واقعه ای حقوقی مانند اتلاف، تسبیب، عضب یا .. باشد، وقوع آن را نفی و انکار نمودن و یا عدم مسئولیت یا برائت ذمه ی خود را اثبات نماید و یا برای تبیین عدم انجام یا عدم تحقق عمل یا واقعه حقوقی ادعایی، خوانده ممکن است به عنوان وسیله ی دفاعی، تعرض به اصالت اسناد مورد استناد خواهان را انتخاب نماید و نسبت به آنها ادعای جعل نموده و یا نسبت به آنها اظهار انکار یا تردید نماید . در این مقاله نویسنده بر ان است تا دیدگاه نظام تقنینی ایران را در قبال دعوای متقابل با بررسی نظام های سابق حقوقی و نظام حقوق بین الملل مورد تحلیل و بررسی قرار دهد