چگونه میتوانیم مطالعات معماری اسلامی وشهرسازی راشناسایی کنیم

روششناسی اشاره به اصول و ایدههایی دارد که پژوهشگران براساس آن، روش هایشان را پایه ریزی میکنند. روششناسی در برگیرنده این است که چگونه ساختار کلی نظریه در رشتههای علمی خاص کاربرد پیدا میکند. هدف از روششناسی توصیف و تحلیل روشها، با روشن ساختن محدودیت ها و منابعشان، و توضیح دادن پیش فرضها و نتایج است. مسئله پژوهش حاضر این است که مطالعات موجود شهرسازی اسلامی را فاقد روششناسی منقح و مدون می دان د. این پژوهش گام اول برای نظریهپردازی در این حوزه را، بررسی روششناختی و معرفی برنامهریزی و شهرسازی به عنوان مطالعه-ای میانرشتهای، دارای مدل روششناختی کثرتگرا و پویا برای نشان دادن ارتباط محکم و وثیق میان ثابتات دین (اصول اسلامی) و متغیرات دین و پویاییهای موجود در نظریههای شهرسازی معرفی میکند. رویکرد پژوهش حاضر این است که در محتوا فل به سفه پشت میکند و بیشتر به منزله ساختار و روش آنرا برای پیگیری مباحث پیشنهاد میکند و نتایج حاکی از آن است که هستی شناسی این مطالعات بر تعالی شناسی استوار است. در معرفت شناسی عبادت یا عمل صالح، محور معرفت دینی است. و اگر آدمی به تفکر و پژوهش دعوتشده، این ب رای آنست که بلافاصله در پرتوی حکمتی که به دست آورد تصمیم بگیرد و ارادهاش به را برترین نوع زندگی که همان حیات طیبه باشد تعلق ببخشد. مدل تلفیقی لاکاتوش-کوهن، مدلی است که میتواند با برقراری ارتباط قاعدهمند، میان چارچوبهای فکری موجود در پارادیم اسلامی و نظریههای برنامهریزی، مدلی روششناختی برای نظریه پردازی دربررسی شهرسازی از منظر اسلام، عرضه واین مطالعات را به مطالعهای میانرشته ای تبدیل کند. بر مبنای این مدل و هستی شناسی و معرفت شناسی پیش گفته هسته مقاوم این روش نظریه سکونتگاه عبادت محور است. کمربند محافظ و راهبردهای ایجابی می بایستی در مطالعات بعدی تبیین گردد.

کلیدواژه ها:

روش شناسی ، هستی شناسی ، معرفت شناسی ، شهرسازی اسلامی