سناریو های ردپای آب در حوضه آبریز گاوخونی

در حوضه آبریز گاوخونی محدودیت های منابع آب از یک طرف به دلیل رشد جمعیت و توسعه اقتصادی و به تبع آن افزایش تقاضا برای مصارف شرب، صنعت و به ویژه کشاورزی و از طرف دیگر واقع شدن در اقلیم خشک و نیمه خشک و تغییر اقلیم است. این موضوع از گستره آسیب هایی که در سال های اخیر به منابع طبیعی این منطقه از جمله از بین رفتناکوسیستم رودخانه زاینده رود و تالاب گاوخونی، برداشت از ذخیره استاتیک آبخوان ها و فرونشت زمین در برخی دشت ها ، وارد شده است، روشن و آشکار است. در این مطالعه با استفاده از روش تحلیلی توصیفی با بررسی راهبردهای اسناد بالادستی در بخش آب و محیط زیست و روند منابع و مصارف آب در حوضه زاینده رود، چهار سناریو مدیریتی برای آینده طراحی شد. در سناریوها ردپای آب، ظرفیت زیستی و کمبود اکولوژیک محاسبه شد و در نهایت سناریویی به عنوان سناریو برتر انتخای انتخاب شد که علاوه بر انتقال آب، بوسیله افزایش راندمان کشاورزی و کاهش سطوح کشاورزی با تناسب کم ردپای آب کاهش پیدا کرده و کمبود آب برای مصارف مختلف ، نیاز زیست محیطی رودخانه زاینده رود و تالاب گاوخونی به منظور برقراری تعادل در این اکوسیستم ها را نیز ترفیع نموده است.

کلیدواژه ها:

ردپای آب ، ظرفیت برد ، کمبود اکولوژیک ، مدیریت منابع آب ، ارزیابی سناریو ، حوضه آبریزگاوخونی