بررسی اثر سطوح مختلف شوری بر جوانه زنی و رشد اولیه عدس محلی شهر بابک

تنش شوری و مبارزه با آن از عمده مسائلی است که بشر از هزاران سال پیش تا کنون با آن دست به گریبان بوده است. بگونه ای که این تنش ها می توان یکی از علل کاهش قابلیت اراضی در تولید محصولات کشاورزی بر شمرد. خاک های شور و قلیا در مناطق خشک ونیمه خشک ایران توسعه یافته و سطحی معادل 15 میلیون هکتار از اراضی کشور را پوشش می دهد. بمنظور بررسی اثرات سطوح مختلف شوری بر روی جوانه زنی و رشد گیاهچه عدس (رقم محلی شهر بابک ) آزمایشی بصورت طرح کاملا تصادفی (C.R.D) با سه تکرار در سال 1384 در آزمایشگاه دانشکده کشاورزی دانشگاه شهید باهنر کرمان انجام شد. در این آزمایش تاثیر 5 سطح شوری صفر، 4، 8، 12، 16 دسی زیمنس بر متر بر روی مولفه های جوانه زنی و رشد گیاهچه عدس محلی شهر بابک مورد بررسی قرار گرفت. نتایج آماری نشان داد که اثرات شوری بر روی درصد جوانه زنی، طول ریشه چه و طول ساقه چه معنی دار است. بطور کلی با افزایش شوری درصد جوانه زنی نیز کاهش یافت. بیشترین درصد جوانه زنی مربوط به تیمار شاهد با 100% و کمترین مربوط به Ec=16 با 28/55% بود. با افزایش شوری و متناسب با آن طول ریشه چه و ساقه چه کاهش یافت. با توجه به مولفه های جوانه زنی و رشد ریشه چه و ساقه چه می توان چنین نتیجه گرفت که عدس محلی شهر بابک از نظر جوانه زنی به بالاتر از Ec=4 حساس می باشد.

کلیدواژه ها:

عدس محلی شهر بابک ، شوری ، درصد جوانه زنی