معماری و خود بوم سازماندهی

انسان امروز با احداث بناهای ناسازگار با بوم، ضربه ی محکمی بر پیکره ی محیط زیست خود زده است. مصالح به کار رفته در ساختمان ها قابلیت برگشت پذیری به محیط را ندارند. نحوه ی تأمین انرژی، و تعبیه ی گرما و سرما، هزینه بردار و با اتکا بر انرژیهای فسیلی در حال اتمام است و از راه هایی دور باید به ساختمان برسد. شکل درونی و بیرونی بنا هم سنخیتی با روح او و طبیعت اطراف او ندارد. از این رو انسان امروزی علیرغم هزینه های گزافی که برای ساخت بناهای خود می کند احساس آرامش و امنیت نمی کند و جزیی جدا شده از بوم و فرهنگ خود می شود. این مقاله با رویکردی مروری و انتقادی تلاش دارد تا با طرح مبحث خود بوم سازماندهی در معماری در قالب مفهومی چند بعدی، به ضرورت توجه به آن بعنوان یک ضرورت در معماری امروز بپردازد.

کلیدواژه ها:

انسان ، محیط زیست ، معماری ، خود بوم سازماندهی