بررسی روانشناسی محیط و تاثیر آن بر چگونگی طراحی مجموعه های اقامتی- تفریحی

روانشناسی محیطی مطالعه پیچیده بین مردم و محیط اطرافشان است. روانشناسی محیطی با شاخه اصلی روانشناسی تفاوت دارد زیرا به محیط فیزیکی روزمره می پردازد. این علم چارچوبی از نقطه نظرات، تحقیق ها و فرضیات را فراهم می آورد که می تواند به ما در درک بهتری از روابط متقابل انسان و محیط اطراف، کمک کند. با استفاده از این دانش می توان پیش از طراحی و ساخت، ارزیابی هایی را انجام داد که بهترین ابزار برای طراحان حرفه ای به حساب می آید. اگر ما بدانیم چه چیز در گذشته عملکرد بهتری از خود نشانداده است، برای طراحی بهتر در آینده آمادگی بیشتری خواهیم داشت. با استفاده از تئوری های کنترل می توان مشاهده کرد که محیط نقش اساسی را در شکل گیری احساس ارزش ها و توانمند ساختن برای افراد و گروه های مختلف ایفاء می کند. با توجه به ارتباط عمیق معماری به عنوان عنصری واسطه با فرهنگ، روانشناسی، هنر، همچنین اهمیت وجود مجموعه های اقامتی– رفاهی در میزان جذب توریست در سطوح مختلف منطقه ، شهر، کشور و غیره، ضرورت توجه به معماری و طراحی چنین مجموعه هایی احساس می شود. پیشرفت و توسعه فناوری و تخصصی تر شدن علوم مختلف همچون معماری در کنار مسائل مربوط به روانشناسی محیطی از جمله عواملی هستند که بر تقویت صنعت توریسم تاثیر می گذارند. بر این اساس بهره گیری از علوم رفتاری در طراحی مجموعه های اقامتی در خصوص ارتباط رفتار انسان و محیط کالبدی مهم می نماید تا بتوان به ایجاد بستری کالبدی برای «عرصه تعاملات اجتماعی» نایل شد.

کلیدواژه ها:

روانشناسی محیط ، معماری ، طراحی ، مجموعه اقامتی- تفریحی