بررسی طراحی معماری در مجموعه های اقامتی- تفریحی در راستای تقویت صنعت گردشگری

گردشگری در جهان کنونی به عنوان صنعتی پاک و سومین پدیده ی اقتصادی پویا، پررونق و رو به توسعه پس از صنایع نفت و خودروسازی، توجه بسیاری از کشورها را به خود جلب کرده است. گردشگری می تواند اثرات متفاوت و قابل توجهی در منطقه ی گردشگرپذیر برجای بگذارد. این اثرات می توانند اجتماعی، فرهنگی، اقتصادی و زیست محیطی باشند. برنامه ریزان و سیاست گزاران توسعه نیز از صنعت گردشگری به عنوان رکن اصلی توسعه پایدار یاد می کنند. با توجه به گستردگی کاربرد توسعه ی پایدار این واژه به اشکال گوناگون توصیف شده و در اصل فرایند دگرگونی روابط بین نظام ها، فرآیندهای اجتماعی، اقتصادی و طبیعی می باشد. کشور ایران با توجه به اینکه جزو پنج کشور جهان از نظر تنوع اقلیمی و جزو ده کشور جهان از نظر تاریخی و فرهنگی است ولی درآمد ایران، علی رغم دارا بودن پتانسیل های بسیار بالای گردشگری، معادل 1/777 میلیارد دلار یعنی تنها در حدود یک هشتم درآمد کشور ترکیه گزارش شده است. مقاله حاضر با استفاده از منابع کتابخانه ای شامل کتب، مجلات، مقالات و سایت های اینترنتی تهیه شده است و نتایج بدست آمده نشان می دهد که با استفاده بهینه از پتانسیل ها و قابلیت های کشور و به خصوص گردشگری و جلوگیری از تخریب این قابلیت ها می توان به سوی توسعه ی پایدار حرکت کرد و پیش رفت.

کلیدواژه ها:

طراحی ، معماری ، مجموعه اقامتی- رفاهی ، گردشگری