مطالعه نقش گردشگری ادبی – فرهنگی در فرایند توسعه فرهنگی با رویکرد تحکیم هویت ملی (مطالعه موردی: استان سیستان و بلوچستان)

دستیابی به شناخت، تعامل، همگرایی و ساختن هویتی یک دست و توانمند در کنار حفظ و احترام به تفاوت ها، از کریدور روایت عالمانه و تفسیر اندیشمندانه تاریخ و گذشته یک ملت برای شهروندان یک سرزمین و ارائه آن به سرزمین های دیگر، امکان پذیر است و از آن جا که ادبیات و فرهنگ هر ملت و قومی آئینه تمام نمای خودباوری آن قوم و ملت است، از این رو بر این باوریم که گردشگری ادبی - فرهنگی با افزایش حس میهن پرستی به تحکیم هویت ملی و امنیت ملی می انجامد.در این نوشتار، گردشگری ادبی – فرهنگی در استان سیستان و بلوچستان که اقوام مختلف و با آداب و آئین های گوناگون در کنار هم زندگی می کنند، به عنوان موضوع پژوهش انتخاب شده است. برای جمع آوری داده های مورد نیاز، از روش ترکیبی استفاده شده است. جامعه آماری شامل گردشگران این استان و متخصصین گردشگری می باشد. روش انجام تحقیق توصیفی تحلیلی بوده و جزو تحقیقات کاربردی است. در ابتدا نرمال بودن متغیر تحقیق با آزمون کولموگروف – اسمیرنف مورد ارزیابی قرار گرفت که سطح معناداری تمامی متغیرها بیشتر از 0/05 بوده است. از آزمون t برای آزمون فرضیه ها استفاده شده است که در فرضیه اول آماره t با مقدار 3/75 نشان می دهد که جاذبه های ادبی (آئینی) و فرهنگی یکی از عوامل مهم و اساسی در توسعه گردشگری این استان مرزی است، اما میزان آماره t در آزمون دوم 1/66 می باشد که نشان می دهد بازاریابی و تبلیغات نامناسب به تنهایی، علت عدم اقبال این استان، در جذب گردشگران نمی باشد. بر اساس آزمون تاپسیس شهرستان تاپسیس با امتیاز 0/7857 در رتبه اول قرار دارد و بعد از آن چابهار در رتبه دوم قرار گرفته است.

کلیدواژه ها:

توسعه پایدار فرهنگی ، تحکیم هویت ملی ، گردشگری ادبی – فرهنگی ، مدل رگرسیون ، آزمونt ، تاپسیس