دستیابی به سامانه تلفیقی سرمایش در راستای افزایش بهرهوری سرمایش ایستا در معماری

طبیعت، سرمایهای ارزشمند است که همواره مورد بیمهری انسان قرار گرفته است. با پیشرفت صنعت و تکنولوژی و در پی دستیابی به آسایش بیشتر، مصرف سوختهای فسیلی افزایش یافت، که این امر، کاهش ذخایر سوخت فسیلی بهدلیل محدودبودن و آلودگی حاصل از مصرف سوختهای فسیلی را بهدنبال داشت. امروزه تلاش میشود، برای کاهش در مصرف سوختهای فسیلی و حفظ محیط زیست، همچون گذشته توجه بیشتری به استفاده از منابع انرژی تجدیدپذیر و راهکارهایاستفاده از آنها صورت گیرد. بدین منظور و جهت ارتقاء راهکارهای گذشته، میتوان آنها را با فناوریهای نوین تلفیق نمود.یکی از جنبههای مورد توجه در این زمینه، دستیابی به سرمایش ایستا در معماری است. این پژوهش، دستیابی به سامانه تلفیقی سرمایش در راستای افزایش بهرهوری سرمایش ایستا در معماری را هدف قرار داده و محور اصلی آن، بر بررسیتوصیفی – تحلیلی استوار است. از اینرو و بر اساس مطالعات انجام شده، عملکرد سامانه بادگیر، بهعنوان عنصر معماری مؤثر در سرمایش با استفاده از انرژی تجدیدپذیر باد، انرژی خورشیدی، بهعنوان منشاء انرژیهای گوناگون و فناوری مواد تغییر فاز دهنده بهعنوان فناوری کارا در زمینه سرمایش، بررسی، راهکارهایی ارائه و براساس راهکارهای ارائه شده، سامانه تلفیقیسرمایش مطرح میگردد. اساس کار این سامانه، عملکرد بادگیر است و امکان ایجاد جریان مصنوعی باد با استفاده از انرژی خورشیدی برای آن فراهم شدهاست. همچنین این سامانه با مواد تغییر فاز دهنده با دمای پافشاری 24 درجه سانتیگراد تجهیز شدهاست. با فراهم آمدن امکان ایجاد جریان مصنوعی باد، در نبود جریان طبیعی باد و کاهش دما با استفاده از مواد تغییر فاز دهنده، سامانه تلفیقی سرمایش مطرح شده میتواند نقش مؤثری در افزایش بهرهوری سرمایش ایستا در معماری داشته باشد

کلیدواژه ها:

منابع انرژی تجدیدپذیر ، سرمایش ایستا ، بادگیر ، انرژی خورشیدی ، فناوری مواد تغییر فاز دهنده