بررسی انواع نورگیری ها درمساجددوره قاجار مطالعه موردی شهرهمدان

در معماری ایرانی نور به عنوان عنصری مهم و تاثیر گذار در شکل دهی به فضاهای داخلی، از جایگاه ویژه ای برخوردار بوده است. در مساجد نیز، نور جدا از نقشی که در جهت روشنایی بخشیدن بر عهده دارد، به عنوان نمادی عرفانی و نشانه ای از حضور خداوند تلقی می شده است که حس تواضع و فروتنی آدمی را در برابر پروردگارش برمی انگیزد .هنرمندان اسلامی همواره در تزئینات بنا از عناصری استفاده می نمایند که بتوانند به هدف نورپردازی خود جامه ی عمل بپوشانند.پژوهش حاضر سعی دارد به صورت توصیفی- تحلیلی ، به بررسی و ارزیابی عناصر نورگیر مورد استفاده در مساجد دوره ی قاجار شهر همدان بپردازد. بدین منظور پنج نمونه از مساجد این دوره در شهر همدان برگزیده شده و از لحاظ نوع عناصر نورگیر و میزان کاربرد هریک از آن ها مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفته است.یافته های پژوهش حاکی از آن است که از میان عناصر نورگیر چون در و پنجره ی مشبک، شباک، هورنو، روزن و روشندان به عنوان رایج ترین عناصر نورگیر در معماری مساجد، در و پنجره بیشترین کاربرد را داشته و بعد از آن به ترتیب روزن، هورنو، شباک و روشندان مورد استفاده قرار گرفته است.

کلیدواژه ها:

نورگیرها ، مساجد ، دوره قاجار ، شهر همدان