گردشگری و نقش آن در حفظ آثار معماری

گردشگری یکی از مهمترین و مطرحترین خدمات اقتصادی و اشتغالزا در جهان کنونی است. تمایل روزافزون جوامع برای معرفی فرهنگ خود، آشنایی با تمدنها و سایر فرهنگها، و پیوستن به یک فرهنگ جهانی سبب شده که رشد فوقالعادهای در این حوزه ایجاد گردد و عرصههای متعددی در ایجاد و توسعه آن مؤثر واقع شوند. در این میان عرصه معماری نیز نقشی بنیادین در میان جاذبههای گردشگری ایفا میکند. معماری هنری است عظیم که در کنار صنعت گسترده گردشگری جایگاهی اساسی یافته و به مدد آن توسعه گردشگری میسر میگردد. در حقیقت بدون بهرهگیری از معماری ،گسترش گردشگری غیر ممکن میشود. حال که تاثیرپذیری متقابل معماری و گردشگری، نمایان است؛ بررسی آثار مثبت و منفی، نحوه تاثیرگذاری و تبعات آن ضرورت مییابد. از این رو مقاله حاضر ضمن تعریف صنعت گردشگری و تبیین ارتباط آن با معماری از طریق مطالعات کتابخانهای، سعی دارد تا اثرات مثبت و یا مخرب گردشگری بر میراث ارزشمند گذشتگان را معرفی نماید. توجه به صیانت از میراث هر جامعه از جمله قابلیتهای صنعت گردشگری میباشد در این صورت میتوان حضور گردشگر در بافت با ارزش تاریخی را دلیلی بر حفظ و ماندگاری آن دانست. گردشگری میتواند زمینه حفاظت از کالبد بناهای سنتی در حال تخریب را فراهم آورد در این مورد اعطا کاربری جدید به بنا با رعایت اصول راهکاری مناسب میباشد. هر چند از سویی دیگر جذب گردشگر به سمت معماری منطقه امکان آسیب آثار تاریخی را تا اندازهای افزایش میدهد. در مجموع ارزشگذاری بر میراث معماری کهن در راستای مقاصد گردشگری، یک راهکار مؤثر جهت حفظ میراث از آسیب میباشد.

کلیدواژه ها:

آثار گردشگری ، حفاظت ، گردشگری ، معماری