برآورد غلظت ذرات معلق با قطر کمتر از دو نیم میکرومتر با استفاده از سنجنده مودیس به منظور مدیریت مناطق آلوده شهری

از بزرگتری تهدیدها برای سلامتی ساکنین شهرهای بزرگ، ذرات با قطر کمتر از دو و نیم میکرومتر می باشد. با تصاویر ماهوارهای روش های مختلف جهت آشکارسازی این ذرات پیشنهاد شده است. در این پژوهش با استفاده از رگرسیون خطی، بین سهم بازتابندگی ناشی از پراکنش توسط آیرسول ها، مستخرج از داده های سنجنده Modis و غلظت ذرات معلق با قطر کمتر از 5/2 میکرومتر اندازه گیری شده توسط 14 ایستگاه آلودگی سنج شهر تهران ارتباط برقرار شد. محاسبه هواویزه مستلزم محاسبه بازتابندگی سطحی می باشد. برای محاسبه بازتابندگی سطحی در باندهایی که از ذرات معلق شهری متاثر می شوند، از روابط تجربی موجود بین بازتابندگی در باند 12/2 میکرومتر استفاده شد. نتایج نشان می دهد میان آلودگی برآورد شده با دستگاه ها و تصویر ماهواره ای همبستگی معادل 67/0 برقرار است. نتایج رگرسیون خطی بین سهم بازتابندگی ناشی از پراکنش توسط هواویزها و مقادیر برداشت شده ایستگاهی نیز نشان از همبستگی معادل 45/0R2= میان مقادیر برآورد شده دارد. با استفاده از نقشه توزیع آلودگی طول موج های مرئی و ذرات معلق که از این روش ترسیم شد، ملاحظه می شود که آلودگی مناطق شمال شرقی و مرکزی بیش از سایر قسمت های شهر می باشد.

کلیدواژه ها:

ذرات معلق ، MODIS ، رگرسیون ، تهران