تأثیر هشت هفته تمرینات پیلاتس بر میزان کایفوز، استقامت عضلانی و دامنه حرکتی ناحیه پشتی زنان جوان با عارضه کایفوز عملکردی

مقدمه: کایفوز یکی از عارضه های شایع در میان زنان و مردان به شمار می رود. نتایج پژوهش در بررسی کایفوز پشتی نشان می دهد که دختران به میزان 52/43 درصد در مقایسه با پسران به میزان 4/24 درصد مبتلا هستند. هدف از تحقیق حاضر بررسی تاثیر هشتهفته تمرینات پیلاتس بر میزان کایفوز، استقامت عضلانی و دامنه حرکتی ناحیه پشتی زنان جوان با عارضه کایفوز عملکردی می باشد. روششناسی: بدین منظور 28زن مبتلا به کایفوز عملکردی با میانگین وزن 21/14 06/64 کیلوگرم، قد 78/5 161 سانتیمتر و دامنه سنی20-40 سال بصورت داوطلبانه به عنوان نمونه انتخاب شدند و در دو گروه تمرین (15=N و گروه کنترل(13= N قرار گرفتند. گروه تمرینی به مدت هشت هفته و هر هفته سه جلسه یک ساعته تمرینات پیلاتس را انجام دادند و گروه کنترل در هیچ برنامه تمرینی شرکت نکرد. برای تحلیل دادهها از آزمون های آنوای 2*2 و تی مستقل در سطح معنیداری 05/0 استفاده شد. برای اندازهگیری متغیرهای وابسته از خط کش منعطف، آزمون بیرینگ سورنس و آزمون اندازه گیری انعطاف پذیری ستون فقرات استفاده شد.نتایج: در این تحقیق انعطاف پذیری ناحیه پشتی در گروه تمرینی پیلاتس (از 44/1366/27 به 67/10 39/40 (نسبت به گروهکنترل افزایش معنی داری داشت(004/0=P .(استقامت عضلانی ناحیه پشتی (از 98/3193/115 به 38/65 93/205 (افزایش .(P=0/000)داشت معنیداری کاهش) 6/96 37/02 به 5/56 43/52) کایفوز زاویه همچنین و) P=0/000)داشت داری معنینتیجهگیری: نتایج تحقیق حاضر نشان داد که برای افراد مبتلا به کایفوز عملکردی میتوان اجرای تمرینات پیلاتس را به منظور تقویتعضلات ناحیه پشتی و افزایش انعطاف و در نتیجه کاهش میزان کایفوز پیشنهاد داد؟

کلیدواژه ها:

کایفوز ، زنان مبتلا به کایفوز عملکردی ، انعطاف پذیری ناحیه پشتی ، استقامت عضلانی ناحیه پشتی