پژوهشی پیرامون مرکب های خوشنویسی

از قدیم مرکب و دیگر ابزارهای کتابت درمیان پیشینیان فرهیختهمتنوع بوده است. به طوری که برای برخی از اسباب نویسندگی وکتابت در تمدن اسلامی به سهولت نمی توان بدیل و مانندی درتمدن های پیش از آن جستجو کرد. طیف گسترده مواد نامرغوبکارگرفت شده در ساخت مرکب، کار نگاهداشت آثار را دچار مشکلمی کند. متأسفانه کارهای پژوهشی صورت گرفته در این زمینه همهنوز به درستی راهگشایی در کشف فنون ساخت مرکب هایپیشین نبوده است و مشاهده شده که بسیاری از آثار دچار آسیبشده اند، پس، پژوهش در این زمینه امری لازم و ضروری ست.شاید مروری بر پیشینه ی مرکب ها راهگشایی در این راستا باشد.از این رو، با رجوع به منابع تخصصی سعی شد به بررسی ویژگیهای مرکب در متون و مقایس مواد به کار گرفته شده در هر کدامپرداخت شود. اهدافی که در این مقاله دنبال می شود عبارت استاز: شناخت و بررسی انواع مرکب، شناسایی مواد به کارگرفته شدهدر مرکب ها و بررسی چگونگی عملکرد اجزاء مرکب. فرضیه مقالهاین است که خواص مرکب ها بنا به اجزاء به کارگرفته شده درآن هاو میزان این اجزاء تغییر می کند. آنچه از نتایج پژوهش بدست آمداین بود که در ترکیب اصلی هم مرکب ها دو عنصر ضرورت کاملدارد: ماده رنگی (گیاهی، معدنی) و بست که باعث می شود رنگدانهبه حالت معلق باقی بماند و پس از نوشتن، بر روی تکیه گاه بچسبد.همچنین شکل و اندازه ذرات مرکب، میزان بست، چگونگی سایش وتفرق ذرات در بست بر روی خواص مرکب اعم ازبراقیت، کشش،پوشانندگی و دیگر خواص تأثیر دارد.

کلیدواژه ها:

مرکب کربنی ، مرکب آهن- مازو ، مرکب ایرانی