بند سار، فن آوری بومیِ غلبه بر کم آبی در مناطق خشک و نیمه خشک

بر خلاف دیگر تمدن های باستانی که غالبا در مجاورت رودخانه های عظیم شکل گرفته اند، وضعیت جغرافیایی و اقلیمی ایران به گونه ای بوده است که مردمان این تمدن کهن همواره تلاش کرده اند تا آب را به شیوه های متعددی تامین و در محل زندگی خود به مصرف برسانند. مهار و استفاده از آبهای سطحی یکی از این شیوه های هوشمندانه به شمار می آید. بندسار، از فنون کهنی است که برای مهار و بهره برداری از سیلاب و جریانات سطحی، از دیر باز به توسط ایرانیان مورد بهره برداری واقع شده است. در مقاله ی حاضر، برخی از مشخصات اصلی این سیستم، توزیع مکانی بندسارهای احداث شده در کشور و رابطه آن را با برخی از شاخص های اقلیمی و توپوگرافیک بحث شده است. قوانین تعیین حقابه برای کشاورزی سیلابی نیز قوانین خاصی هستند که در این مقاله تشریح شده اند. افزون بر آن تلاش شده است تا طراحی های فنی، سیستم کشت و زرع و مزیت های این سیستم نیز تحلیل گردد.

کلیدواژه ها:

بندسار ، فن آوری بومی ، بهینه ، سیلاب ، سبزوار ، خراسان