کاربست روش مشاهده رفتاری درارزیابی منظرفضاهای همگانی

فضاهای همگانی همواره به عنوان عرصه تبلور جریان زندگی و نمود اجتماعی درمحیطهای شهری مطرح بودها ند اما همین فضاها دردهه 1960 میلادی به دنبال اسیب های اجتماعی ناشی ازجنگ جهانی دوم درمحیطهای شهری بانقد برنامه ریزان و طراحان شهری همچون جین جیکوبز و اروین گافمن ازنقطه نظر عدم تعامل میان زندگی و فضای شهری روبرو میشوند درپی این مسائل مطالعه نظام مند رفتار درفضاهای همگانی با پژوهشهای نظریه پردازانی همچون ویلیام وایت و یان گل انجام میگیرد و ابزارهای مدونی برای بررسی رفتاری درفضاهای شهری ارایه میگردد یان گل باارایه روش مشاهده رفتاری به عنوان یک ابزا سیاست گذاری زمینه نشان دادن تغییرات الگوهای رفتاری را درفضاهای شهری فراهم می کند این روش که شعار اصلی آن دیدن و اموختن است سعی میکند تابه وسیله پایش انواع الگوهای رفتاری به تصویرواضح تر و معنادارتری ازوضعیت آنها درمحیطهای شهری برسد دراین مقاله ابتدا جمع بستی ازاصول و معیارهای رهیافت مشاهده رفتاری درفضاهای شهری ارایه میگردد و سپس تجربه ی استفاده ازروش برداشت مشاهده رفتاری دریک نمونه ازمحیطهای شهری مورد بررسی قرار میگیرد و سراخر چارچوب مدونی ازنحوه برداشت و استفاده ازاین روش درشرایط شهری و فضاهای همگانی ارایه میگردد