مدل سازی ریاضی انحلال دی اکسید کربن در مخازن آب شور

افزایش میانگین دمای جهان در طول 50 سال گذشته، که توسط بسیاری از دانشمندان پذیرفته شده است، به احتمال بسیار زیاد به دلیل افزایش غلظت گازهای گلخانه ای (GHG)، مانند متان و دی اکسید کربن است. انحلال دی اکسید کربن (CO2) در مخازن عمیق آب شور به عنوان یکی از مکانیزم های اساسی برای ذخیره سازی زیرسطحی مقادیر قابل توجهی از CO2 به رسمیت شناخته شده است. یکی از اثرات بنیادی فیزیکی انحلال CO2 افزایش اندک چگالی آب لایه ی در تماس با توده شناور فاز CO2 است. تحت شرایط خاص، این اثر ممکن است به ناپایداری گرانشی و شروع همرفت آزاد شده که منجر به افزایش سطح تماس آب و CO2 می شود و به طور قابل توجهی سرعت انحلال فاز دی اکسیدکربن را در مخزن افزایش می دهد. این ویژگی همچنین افزایش انحلال CO2 با استفاده از روش مهندسی تزریق آب در بالای توده CO2 را ممکن میسازد. هدف از این مقاله مدل سازیریاضی پدیده انحلال دی اکسید کربن در مخازن آب شور است.

کلیدواژه ها:

مدل سازی ، مخازن آب شور ، گازهای گل خانه ای ، دی اکسید کربن ، انحلال