بررسی طرق ایجاد خاطرات جمعی و حس مکان،جهت احیای هویت در بافت های فرسوده در شهرها

در سالهای اخیر با توجه به تحولات سریع علمی و دگرگونی در ساختار کالبدی شهرها، اهمیت توجه به بافتهای فرسوده بیش از پیش مشخص میگردد. بهسازی و نوسازی بافتهای فرسوده شهری در چارچوب سیاست توسعه درونی، بر به کارگیری توانهای بالقوه و بالفعل موجود در بافتهای شهری با استفاده از مشارکت مردم تاکید دارد. ساکنان بافت-های فرسوده هویت خود را از طریق ارتباطات اجتماعی و مشارکت در ایجاد این فضاهای ماندگار دریافت می کنند. هویت کنونی شهرهای امروزی در گرو بازسازی و باززندهسازی بافتهای فرسوده و اراضی سوخته است. این بافتها، بخش قابل توجهی از شهرهای کشور را تشکیل میدهند که به دلیل معضلات خاص خود به بخش های مسئله دار شهرها تبدیلشده و حضور انسان در شهر را با معضل رو به رو ساختهاند. بافتهای فرسوده بستر به وجود آمدن خاطرات جمعی هستند که به مرور زمان از بین میروند و بافتهایی با ارزش جدید هم تولید نمیشود. لذا با از بین رفتن خاطرات جمعی و تولید نشدن خاطرات جدید، جوامع بعدی فاقد خاطره میشوند بنابراین زدوده شدن خاطرات جمعی و افول حیات شهری از عواقب پهنه های فرسوده و اراضی سوخته محسوب می شود. در این مقاله با هدف بازیابی و معرفی نقش هریک از عناصر و اجزای تشکیل دهنده خاطرات جمعی و حس مکان، بر پایه مرور متون و اسناد مرتبط در این زمینه؛ به بررسی آراء و نظرات صاحب نظران پرداخته شده است. با توجه به این اهمیت کوشش شده با شناخت ماهیت خاطره جمعی،مکان و هویت، ارتباط میان آنها با نگاهی به بافتهای فرسوده و اراضی سوخته مورد بحث قرار گیرد. هدف اینتحقیق بررسی طرق ایجاد خاطرات جمعی و حس مکان،جهت احیای هویت در بافت های فرسوده شهری است و در نهایت نتایج تحقیق قابل تبدیل به فرآیندی برای ایجاد خاطرات جمعی در این اراضی میباشد

کلیدواژه ها:

اراضی سوخته ، بافت فرسوده ، خاطره جمعی ، حس مکان ، هویت