ساختمانهای پویا و تطبیق پذیر، در جهت رسیدن به اهداف معماری پایدار

انعطاف پذیری یکی از مفاهیم کلیدی در الفبای شکل گیری معماری است که در صورت مطالعه عمیق می تواند به تدوین اصول طراحی ساختمانهای امروز کمک نماید. انعطاف پذیری وابسته به عوامل عملکردی، اجتماعی – روانی و اقتصادی است و در طول زمان با تغییر در نظام سکونتی، تغییر نیازهای فصلی و روزانه و تغییر فعالیتهای کاربران به اصلی مهم تبدیل می شود. هدف این مقاله پرداختن به موردی مشخص از مفاهیم طراحی، تدوین برای مطالعه نظری انعطاف پذیری، و تدوین معیارهای موثر در آن است تکیه اصلی مطالعه بر تدوین الگویی برای مطالعه مفاهیم نظری وتعمیق آن با مطالعه ای ژرفانگر و موردی است نتیجه این مطالعه پیشنهاد ماتریس دو بعدی است که یک وجه آن گونه ها و عوامل انعطاف پذیری شامل تنوع پذیری، تطبق پذیری و تغییرپذیری برای طراحی یک کمپ دانش اموزی در منطقه چیتگر منطبق با شرایط اقلیم که در هر فصل شکل خاص خود را می طلبد و از طرفی می تواند رابطه معماری تطبیق پذیری را با معماری اکوتکنولوژی و رسیدن به معماری پایدار در جهت حفظ محیط زیست که معماری برای آینده خواهد بود می پردازد.

کلیدواژه ها:

ضوابط طراحی ، انعطاف پذیری ، تطبیق پذیری ، تنوع پذیری ، فضاهای چند عملکردی