ارزیابی مجتمع های مسکونی با رویکرد انعطاف پذیری (نمونه موردی مجتمع های مسکونی شهید عراقی)

گرچه فضای معماری، فضایی کاملا مشخص است، اما به دلایل مختلف ممکن است نیاز به تغییر در الگوهای طراحی وپیشبینی امکان تغییر در ساختار و عملکرد فضاهای خانه الزامی گردد. برای مثال در مواردی لازم است ابعاد و اندازه فضاها کاهش یا افزایش یابد تا بتواند با سایر فضاها ارتباط برقرار کند. زمانی که در یک سیستم کالبدی، بدون آنکه در اصل آن یا عناصر اصلی دگرگونی حاصل گردد، امکان تغییر فضا متناسب با نیازها وجود داشته باشد، انعطافپذیری معنا مییابد.هدف این پژوهش چگونگی نحوهٔ ایجاد فضاهای جدید برای عملکردهای مورد نیاز و متفاوت با تغییرات ساده در ساختار کالبدی و فضای داخلی است.شیوه تحقیق در این مقاله پیمایشی و روش استدلال استقراری است و با مرور متون و منابع مکتوب و نیز بررسی نمونهای موجود در سطح کشور و جهان سعی بر آن است تا به نتایجی مطلوب و قابل استناد برای ارزیابی یک مجتمع مسکونی با رویکرد انعطافپذیر دست یافت.فرضیات مطرح گردیده پروژه درمجتمع مسکونی مورد آزمون قرار گرفته و نتایج حاصل با استفاده از نرم افزارspss مورد تجزیه و تحلیل قرارگرفته. استفاده از انعطافپذیر، امکان استفاده بهینه ازفضا را فراهم آورده و پاسخگویی به نیازهای متعدد و مختلف ساکنان را در فضاهای محدود موجود به وجود میاوردآنچه حاصل می آید خانه کوچکی است که علاوه بر کاستن هزینها، صرفجویی مصالح وفضاهای مطلوب، متناسب و بهینه ای را در اختیار افراد استفاده قرار داده و از اثرات نامطلوب کاهش مساحت و عدم تامین نیازهای فضایی ساکنان میکاهد

کلیدواژه ها:

انعطاف پذیری ، تطبیق پذیری ، فضای ثابت ، فضای متغیر ، فضای نیمه ثابت