محوطه های نو یافته ی ساسانی بخش میان کوه شهرستان اردل چهارمحال و بختیاری

استان چهارمحال و بختیاری از گذشته تاکنون پل ارتباطی مهمی میان دو منطقه ی فرهنگی جنوب و جنوب غرب ایران، فارس و خوزستان بوده است. بخش میان کوه شهرستان اردل به دلیل دارا بودن ویژگی های طبیعی و جغرافیایی خاص در دوره های مختلف مورد توجه جوامع انسانی بوده است، در حقیقت موقعیت استراتژیک، دره های حاصلخیز، وجود منابع غنی آب های سطحی و زیرزمینی شامل رودها و چشمه ها، شرایط زیست محیطی مناسبی را جهت تشکیل استقرارها در این منطقه از گذشته تا به امروز فراهم کرده است. با وجود اینکه بخش هایی از آن در سال های اخیر بررسی، و صدها محوطه ثبت شده اند ولی آگاهی ما از استقرارهای کوچ نشینی و یکجانشینی دوره ی ساسانی میان کوه بسیار اندک است. بیشتر استقرارهای مربوط به این دوره فاقد استقرار دوره ی اشکانی هستند. حدود 73 محوطه از این دوره شناسایی شد. تنها مواد فرهنگی به دست آمده از این محوطه ها سفال است که با مطالعه ی آنها اطلاعاتی در مورد استقرارهای مختلف فرهنگی و ساختارهای اقتصادی و اجتماعی و سیاسی حاصل می شود. با توجه به اینکه شهرستان اردل هم مرز با استان خوزستان است و آگاهی ما از دوره ی ساسانی بخش های مرتفع شرق زاگرس بسیار اندک است، مطالعه ی محوطه های ساسانی این دوره و مواد فرهنگی به دست آمده از سطح آنها ضروری است.

کلیدواژه های محوطه های نو یافته ی ساسانی بخش میان کوه شهرستان اردل چهارمحال و بختیاری:

میان کوه ، ساسانی ، چهارمحال بختیاری ، استقرار دائم ، استقرار موقت