فرآیند طراحی مشارکتی در فضاهای عمومی الگویی مناسب در جهت توسعه مبلمان شهری

هدف غایی از طراحی در عرصه فضاهای شهری، ارتقا کیفیت زندگی مردمی است که در آن فضا زندگی می کنند. امروزه شهرها باسرعت روزافزون در حال توسعه هستند و در پی آن اهمیت فضاهای عمومی افزایش یافته است. این مقاله در صدد است تا نقشمبلمان شهری را در این زمینه بررسی کند و رویکرد ویژه ای را برای طراحی و توسعه مطلوبتر آنها ارائه دهد. استفاده از روشهایمشارکتی، در طرح های مداخله در بافت هاى شهری نقش موثری در یافتن مسائل اصلی، اعم از ضعف ها و پتانسیل های این بافتها برعهده دارد. مشارکت، فرآیندى است که از طریق آن، بهره وران کنترل خود را بر روند برنامه هاى توسعه و تصمیمات و منابعىکه مرتبط با برنامه است، با هم تقسیم می کنند. و در آن عامه مردم، برنامه ریزان شهری، سیاستگذاران و طراحان در فرآیند طراحیمبلمان شهری مشارکت میکنند. در طراحی مشارکتی هر یک از اعضای شرکت کننده با دیدگاه متفاوت خود به نیازهای فضای شهری،در طراحی دخالت کنند. در این نوشتار امکان بهره گیری از این رویکرد در طراحی مبلمان شهری، تفاوت آن با رویکردهای مشورتیو کاربر محور، و مزیت ها و چالش های پیش روی آن بررسی می شود. طبق نتیجه، توسعه مبلمان شهری بر اساس رویکرد مشارکتیمزیت های زیادی برای فضاهای عمومی در پی دارد؛ کاهش واندالیسم و بیگانگی شهری و تقویت حیات اجتماعی برخی از این مزیت هاهستند. مخلوط شدن نقش اعضای گروه با یکدیگر و تغییر ساختارهای رایج قدرت، ناخرسندی فروشندگان از توزیع قدرت کنترلمیان کاربران و کاهش سلطه رقابت و تبلیغ، و تلاش برای متقاعد کردن دولتها و سیاستمداران برای سرمایه گذاری در پروژه هایطراحی مشارکتی از جمله چالش های رویکرد مشارکتی است.

کلیدواژه ها:

طراحی مشارکتی ، فضاهای عمومی ، مبلمان شهری ، توسعه شهری ، تقویت حیات اجتماعی