ارزیابی آماری رابطه بین آسیب مشاهده شده و شدت جنبش زمین در زلزله دورود 1389

آگاهی از پیشینه لرزه خیزی استان لرستان در کنار شواهد زمین شناختی مبتنی بر وجود چشمه های لرزه ای مستعد فعالیت در این ناحیه از کشور عزیزمان ایران، منشا ایجاد دغدغه های عمیق برای پژوهشگران و تصمیم سازان حوزه مهندسی زلزله بوده است. با عنایت به نقش تاثیرگذار بهره گیری از تجارب وقوع زمین لرزههای قبلی در بهبود و ارتقاء کیفی و کمی تمهیدات مهندسی و مدیریتی مرتبط با کاهش خسارات ناشی از سوانح طبیعی، گردآوری و پردازش داده های تهیه شده پس از وقوع این حوادث از اهمیت ویژهای برخوردار است. یکی از ابزارهای قابل اطمینان به منظور دستیابی به یک تخمین نسبی از توزیع خسارات در ناحیه زلزله زده منحنی شکنندگی است. خروجی توسعه منحنی شکنندگی در حقیقت یک گزاره ای احتمالاتی است برای توصیف سطح و الگوی انتشار خسارات ناشی از زمین لرزه. در این پژوهش، با پردازش اطلاعات نزدیک به 11000 برداشت میدانی جمع آوی شده توسط بنیاد مسکن انقلاب اسلامی پس از وقوع زلزله سال 1389 شهر دورود، رابطه سطح آسیب ها در شهر و مقادیر شدت تخمین زده شده در نواحی گوناگون ارزیابی شده اند. ابتدا، تخمین میزان خطر زمین لرزه صورت گرفته و سپس با تقسیم بندی شهر دورود به قطعات حاصل از مش بندی پهنه شهر به فواصل 200 متر در 200 متر نسبت برآورد سطوح شدت جنبش زمین در هر قطعه اقدام شده است. در پایان، همبستگی آماری بین آسیب های مشاهده شده و میزان شدت زمین لرزه مورد مطالعه قرار گرفته است. بر اساس نتایج پژوهش، ارتباط معناداری بین فرسودگی بافت شهری و وجود سازه های فاقد حداقل تمهیدات مهندسی و الگوی توزیع آسیب ها وجود دارد. توجه به این نکته که ناحیه مورد بررسی مستعد تجربه زمین لرزه با بزرگی بیشتر از تجارب قبلی خواهد بود، بر اهمیت کاربرد روش های کاهش آسیب پذیری لرزه ای به ویژه در بخش های محروم شهر می افزاید.