تحلیل فراهنجاری معنایی در اشعار سهراب سپهری

سهراب سپهری یکی از شاعران تأثیرگذار معاصر است که بیشتر آثار وی به چندین زبان زنده ی دنیا ترجمه شده است. یکی از شگردهایی که این شاعر برای گسترش بعد معنایی و شاعرانه کردن سخن خود به کار برده،آشنایی زدایی(فراهنجاری) معنایی است. به باور فرمالیست ها در درک انسان از جهان پیرامون، فرایند عادت جریان دارد. عادت کردن انسان به محیط پیرامون موجب می شود که بسیاری از پدیده ها از نگاه دقیق انسان دور بماند و درک حسی انسان از زندگی مختل شود. آشنایی زدایی با فاصله انداختن میان انسان و این عادت ها، فضایی برای درنگ و لذت ادبی مخاطب پدید می آورد و ادراک حسی انسان را دوباره سامان می بخشد. یکی از مهم ترین گونه های آشنایی زدایی، فراهنجاری معنایی است. سپهری برای آشنایی زدایی معنایی در اشعار خود، از صور خیال و آرایه های معنوی بهره ی فراوان برده است. در مقاله ی پیش رو، گونه های مختلف فراهنجاری معنایی در هشت کتاب و حوزه های بسترساز این فراهنجاری ها بررسیشده است. این پژوهش به صورت کمی- کیفی انجام شده و نمونه ها از راه جست وجوی کتابخانه ای گردآوری شده است.

کلیدواژه ها:

آشنایی زدایی ، فراهنجاری معنایی ، برجسته سازی ، سهراب سپهری ، فرمالیسم ، هشت کتاب