بررسی عملکرد ایوان به عنوان فضای نیمه باز در خانه های سنتی ایران (چهار اقلیم)

ایوان که یکی از عناصر مهم معماری می باشد عبارت است از فضایی سر پوشیده و تاق بلندی که اصالت آن به روزگارمادها، هخامنشیان و پارت می رسد. در این مقاله به بازخوانی ایوان در معماری خانه های سنتی ایران و بررسی نقش آنبه عنوان فضایی نیمه باز از نظر فرمی، مفهومی و عملکردی می پردازد. ایوان به عنوان فضایی از معماری خانه سنتی مطرحمی شود که دارای غنای فرمی و مفهومی،عملکردی است و وجود آن در خانه در کنار فضاهای باز به تجربیات فضایی نابیمنجر می شود. از این رهگذر بر اساس منابع مورد مطالعه به شناخت ریشه های ایوان به لحاظ معنایی و نمادشناسیپرداخته می شود و اهمیت این فضا به عنوان فضایی نیمه باز بصورت چند نمونه موردی تشریح و تحلیل می شود. در نتیجهبا در نظر داشتن چشم انداز هویتی، مفهومی و عملکردی ایوان در ایران بیانگر این است که بهره گیری صحیح از این عناصردر معماری خانه ها به ارتقاءکیفیت ساختاری، فضایی معماری ایرانی منجر خواهد شد.

کلیدواژه ها:

ایوان ، خانه سنتی ، عملکرد ، فضای نیمه باز