بررسی سازه ای پل های صفوی مازندران (پل آمل و فرح آباد)

تجربه بشر در کنار هوش و خلاقیت وی در طول تاریخ، منجر به احداث بناهایی تلفیق شده از علم مهندسی و معماری گشته است.در این میان می توان به پل سازی اشاره کرد که در این بنا معماران، جدا از مسئله زیبایی شناختی و معماری، دراستفاده از مصالحطبیعی برای ساختن قطعات عظیم پل و انتخاب دقیق محل احداث آن، بسیار خلاقانه و شگفت انگیز عمل کرده اند. با بررسی دورههای مختلف از دوران اسلامی تا زمان صفوی، در هیچ دوره ای از تاریخ ایران، پل سازی همچون دوران صفویه گسترش نیافته است.یکی از مناطقی که همواره مورد توجه پادشاهان صفوی قرارمی گرفت، خطه سرسبز مازندران بوده است که همین امر موجب رونقراه سازی در این منطقه شد. وجود رودهای پرآب و زمین های حاصلخیز و همچنین نیاز مردم برای سهولت در رفت و آمد، سبب شدتا پل های زیادی از این دوره به یادگار بماند. در این تحقیق سعی شده است که با استفاده از روش مروری، مشخصه های معماری وسازه ای پل های صفوی استان مازندران مورد بررسی قرار گیرد. با توجه به شرایط خاص اقلیمی این استان، احداث پل ها، نوعیمعماری به خصوص را می طلبد که مسائل فنی و استحکام سازه ای در آن، نسبت به دیگر بناهای سنتی نیازمند توجه بیشتری است.در این مقاله بابررسی سازه ای دو نمونه از پله ای دوره صفوی مازندران (آمل و فرح آباد) به این امر دست یافتیم که مقاومت در برابرعوامل طبیعی و همچنین فرسایش در برابر جریان مداوم آب و سیله ای خروشان، مهمترین مسئله در ساخت پله ای دوره صفوی دراین منطقه بوده است.پا برجابودن پل دوازده چشمه آمل بعد از گذشت سال های سال از زمان ساخت آن، گواه بر این امر است کهتمامی موارد مذکور در آن رعایت شده است.

کلیدواژه ها:

پل سازی ، عصر صفویه ، پل دوازده چشمه آمل ، پل فرح آباد ساری